diensten
Wat ik doe, vertrekt altijd vanuit logisch redeneren – gewoon boerenverstand en langetermijndenken. Geen quick fixes, geen losse sessies: ik werk alleen in langdurige trajecten, waar we echt kunnen bouwen. Alles wat ik doe vertrekt vanuit diezelfde grondhouding, en vertaalt zich in drie vormen: fysiek werk, filosofisch werk en maatschappelijk werk.
Fysiek werk – het lichaam als fundament
Ik geloof in de hybrid athlete: iemand die tegelijk krachtig en conditioneel sterk is. Dus geen of-of, maar én-én. Samen bouwen we aan een lichaam dat klopt met het leven dat je wil leiden — met aandacht voor training, voeding, rust en ritme.
Zelf loop ik marathons én doe ik aan krachttraining, dus ik weet hoe die combinatie werkt – ook gediplomeerd PT bij National Academy of Sports Medicine. Dit is persoonlijke coaching, altijd op maat, en altijd met de lange termijn voor ogen.
Filosofisch werk – helderheid in gedrag en leven
In één-op-één gesprekken gaan we aan de slag met je perspectief, hoe je leeft, en keuzes maakt. Geen therapie, wel confronterende helderheid. We graven in verwachtingen, overtuigingen en gedrag — om beter te zien wat klopt en wat niet.
Dit kan individueel, maar ook relationeel: hoe leef je met jezelf, en hoe leef je met anderen? Denken als hefboom, niet als doel.
Maatschappelijk werk – denken op schaal
Soms werk ik als rechterhand binnen een organisatie of groep, soms geef ik keynotes of leid ik gesprekken. Altijd met dezelfde focus: helderheid brengen in complexe contexten.
Het boek De Dialoog-paradox vormt één van mijn da-da’s. Ik geloof dat we als maatschappij terug moeten leren spreken met elkaar – ook (en vooral) als we het fundamenteel oneens zijn.
87%
van mijn woorden omgezet in daden; denken én doen.
36
12+
existentiële crises overleefd
+8.000 km
gelopen
Over mij
tussen absurditeit en realisme
Ik ben Amory Gillot en altijd op zoek geweest naar waarheid – maar tot nu toe vooral tot de conclusie van eeuwige vergankelijkheid gekomen. Niet als iets dramatisch, wel als iets fundamenteel. De dood hangt erboven, en zal uiteindelijk alles herleiden naar ‘nul’. En net dat lijkt iets wat de meeste mensen proberen te negeren.
Onze maatschappij is er goed in om druk te doen. Meedoen, optimaliseren, doelen najagen — dat is de default. Maar veel mensen durven zelden stil te staan bij de vraag waarom ze dat eigenlijk doen. Laat staan bij het feit dat het eindig is.
Ik ben vooral geïnteresseerd in de mens – als individu en geheel. Wat we doen, waarom we het doen, en hoe voorspelbaar we daarin vaak zijn. Gedrag, groepsdynamiek, denkfouten – dat is waar ik me thuis voel. Niet als academicus, wel als iemand die kijkt, luistert en nadenkt.
Ik leef in de spanningsboog tussen meedoen en onverschilligheid. Tussen het spel wíllen spelen en tegelijk weten dat het nergens toe leidt. Soms train ik maanden voor zoiets als marathons lopen & de Mt Blanc beklimmen, andere keren leef ik op (rode) wijn, sigaretten en de zinloosheid van alles. Dat is geen tegenstelling, maar gewoon hoe het leven – net zoals de natuur met haar seizoenen – in elkaar zit.
Oppervlakkigheid boeit me weinig. Echte gesprekken, waarin we even voorbij de menselijkheid kijken, daar leef ik voor.
Ik steek mijn tijd vooral in projecten waar ik echt in geloof, zoals de podcast en het boek de dialoog-paradox, de denktank Stichting Merito en werkende aan mijn nieuw boek: The Inevitability of Impermanence.
Samenwerken?